Nie przyszła nagle ani spektakularnie. Miłość własna była zawsze – cicha jak melodia w tle, zagłuszana przez świat, ale nieprzerwana. Wystarczyło nauczyć się słuchać.Nie przyszła nagle ani spektakularnie. Miłość własna była zawsze – cicha jak melodia w tle, zagłuszana przez świat, ale nieprzerwana. Wystarczyło nauczyć się słuchać. A potem zrobić pierwszy krok w jej rytmie – niepewny, ale własny. Bo ta melodia nigdy nie czekała na niczyją zgodę, by wybrzmieć.
Miłość rzadko kończy się nagle. Nie eksploduje w jednym, dramatycznym geście, nie upada z hukiem jak przewrócony stół. Przeciwnie — rozpada się powoli, niezauważalnie, jak stare płótno, z którego stopniowo ściera się farba. Najpierw zmieniają się drobiazgi: sposób, w jaki ktoś mówi twoje imię, długość spojrzenia, które kiedyś zatrzymywało świat. Potem milkną rozmowy. Dotyk staje się przyzwyczajeniem, a nie obietnicą. A w końcu któregoś dnia budzisz się i czujesz, że to, co było żywe, stało się tylko cieniem.
Kiedy zdecydujesz się mówić do siebie ze współczuciem, przekonaniem, zachętą i miłością, jesteś w stanie dokonać wielkich zmian w swoim życiu, a tym samym i w naszym świecie.
Automatyczne myśli to cel twojego mózgu. Łatwo jest wpaść w pułapkę brania tych myśli za prawdę. Pozytywne afirmacje mogą przeprogramować twój mózg i wzbogacić twój osobisty słownik, a w konsekwencji Twoje automatyczne myśli stają się głównie pozytywne.
Najnowsze komentarze