W świecie pełnym presji, oczekiwań i ról, łatwo zatracić kontakt z tym, kim naprawdę jesteś. Wierzę, że powrót do siebie wymaga głębokiego wsłuchania się w ciało, podświadomość i wewnętrzne symbole. Praca z Cieniem, rytuały, odkrywanie archetypów kobiecości – to wszystko może pomóc w odbudowaniu relacji z samą sobą.

Oto metody, które pomogą na nowo odnaleźć swoją prawdę i poczuć pełnię

1. Praca z ciałem – słuchanie jego mądrości

Kobiece ciało przechowuje historie, traumy i tłumione emocje. Kobieta, która zapomniała, kim jest, często jest odcięta od swojej cielesnej intuicji. Proces uzdrawiania zaczyna się od świadomego powrotu do ciała:

• Ćwiczenia somatyczne, taniec intuicyjny, joga, świadomy oddech – aby odzyskać kontakt ze sobą.
• Praca z napięciami – co ciało mówi o tym, co zostało stłumione?
• Odżywianie się z uważnością – nie tylko jedzenie, ale sposób, w jaki kobieta traktuje swoje ciało, może być kluczem do jej psychiki.
  Czytaj więcej…

2. Spotkanie z Cieniem – rozpoznanie stłumionych aspektów siebie

Kobieta może zapomnieć, kim jest, gdy przez lata dostosowuje się do oczekiwań innych, tłumiąc autentyczne pragnienia. Proponuję pracę z Cieniem – wszystkim tym, co zostało wyparte:

• Pisanie listu do swojego zapomnianego „ja”.
• Analiza snów – jakie symbole i postacie przychodzą nocą?
• Twórcze metody – malowanie, rzeźbienie, pisanie, aby wydobyć ukryte aspekty siebie.

Czytaj więcej…

3. Archetypy i symbole – odnalezienie swojej wewnętrznej kobiecości

Praca nad odnalezieniem siebie może polegać na eksploracji takich archetypów, jak:

• Dzika Kobieta – instynkt, naturalność, wolność.
• Wielka Matka – czułość, troska, ale i pochłaniająca kontrola – czy kobieta czuje się przez coś „połknięta”?
• Uwięziona Dziewczyna – aspekt kobiety, który wciąż czeka na inicjację w dojrzałość.

4. Zwrócenie się ku duszy – rytuały, symboliczne gesty

Podkreślam znaczenie rytuałów jako sposobu na pogłębienie relacji z samą sobą. Można pracować poprzez:

• Codzienne małe rytuały – picie herbaty w ciszy, zapalanie świecy dla siebie, prowadzenie dziennika myśli i emocji.
• Listy do siebie z przyszłości/przeszłości – dialog między teraźniejszym „ja” a tym, co zostało zapomniane.
• Rytuały przejścia – symboliczne gesty (np. spalenie listu do przeszłej wersji siebie), które pomagają zostawić stare za sobą.

5. Relacja z głosem wewnętrznym – odzyskanie autentycznego wyrazu

Kobieta, która zapomniała, kim jest, często straciła swój autentyczny głos. Zachęcam do jego odnalezienia poprzez:

• Pracę z oddechem i dźwiękiem – śpiew, wydawanie dźwięków bez kontroli.
• Praktykę „mówienia własnej prawdy” – nawet do siebie, w lustrze, w pamiętniku.
• Stopniowe odzyskiwanie przestrzeni – w relacjach, w twórczości, w codziennych wyborach.

Podsumowanie: powrót do siebie jako akt miłości

Praca ze sobą to nie projekt do „ukończenia”, ale podróż do swojej głębi. Kobieta, która zapomniała, kim jest, nie odnajdzie się przez dążenie do ideału – ale przez akceptację swojego prawdziwego ja. To powrót do ciała, do intuicji, do wewnętrznych obrazów, które od lat próbują przemówić.

To delikatny proces, ale też akt odwagi.

Bo aby na nowo stać się sobą, trzeba najpierw pozwolić sobie być.
Miłość we mnie pozdrawia miłość w Tobie ❤️
Krzysztof Jankowski