Twój umysł jest jak rozpieszczone, bogate dziecko! Pozwalasz mu myśleć, co chce, kiedy chce, jak długo ma ochotę, bez względu na skutki i wdzięczność. I teraz twój umysł jako dorosły nigdy cię nie słucha! W rzeczywistości czasami chcesz się na czymś skupić, ale umysł wciąż oddala to od ciebie. Innym razem, kiedy naprawdę nie masz chęci nad czymś się zastanawiać, twój umysł wydaje się mówić: „Nic na to nie poradzę!”. Wszystko po kolei: przestań pozwalać sobie na wszystko, czego potrzebujesz.

Idąc po najmniejszej linii oporu rozpuszczone dziecko wie, że może mieć, co tylko zechce. Proszę, nie myl tego z niedostatkiem, bo to nie jest to, co ja proponuję. Przykładowo: w dalszym ciągu możesz jeść lody, ale tylko wtedy, gdy sam o tym zdecydujesz, a nie kiedy głód przejmie nad tobą kontrolę. To jest różnica. Więc kiedy pojawia się myśl, poobserwuj ją, nie reaguj od razu. „Och, naprawdę chcę lody…” – to dobrze przekonać się, jak to jest pragnąć czegoś, ale nie zawsze to zdobyć.

W czasie pierwszych prób treningu twojego umysłu będziesz mógł zaobserwować, że on, jak małe dziecko wewnątrz ciebie, rzuca się w furii, co jest dość zabawne. Ale to zrozumiałe, nikt nigdy nie powiedział wcześniej do niego: „Nie”. Najwyższy czas zacząć! W końcu będziesz w stanie zauważyć, że rzeczywiście masz większą wolność podejmowania decyzji, gdy jesteś w stanie kontrolować swoje wybory. To dość zdradliwe; tylko mam nadzieję, że ten rozdział ma sens.

Zostaw proszę swój komentarz.

Pozdrawiam Krzysztof Jankowski
P.S. Jeśli widzisz wartość, to udostępnij proszę dalej ten post i lub zaproś swoich znajomych do Naszej grupy #KlubHarmoniiŻycia